در تاریخ ۲۵ آبان‌ماه ۱۴۰۴، به مناسبت هفته آسیب‌های اجتماعی، کارگاه آموزشی خودمراقبتی ویژه دختران توسط دارالاکرام خاش برگزار شد. این کارگاه با هدف ارتقای آگاهی و توانمندسازی دختران در زمینه حفظ سلامت فردی، روانی و اجتماعی، با حضور مشاور مجرب، خانم کرد، برگزار گردید. در آغاز جلسه، شرکت‌کنندگان با مفهوم خودمراقبتی آشنا شدند و توضیح داده شد که خودمراقبتی به معنای مجموعه‌ای از رفتارها و انتخاب‌های آگاهانه است که فرد برای حفظ و بهبود کیفیت زندگی خود انجام می‌دهد. خودمراقبتی نشانه مسئولیت‌پذیری نسبت به خویش است و به انسان کمک می‌کند تا در مسیر رشد شخصی و زیستن سالم‌تر گام بردارد.
در ادامه، انواع خودمراقبتی مورد بررسی قرار گرفت. بخش نخست به خودمراقبتی جسمی اختصاص یافت که شامل رسیدگی به تغذیه مناسب، خواب کافی، ورزش منظم و رعایت بهداشت فردی است. تأکید شد که بدن، وسیله‌ای ارزشمند برای تجربه زندگی است و احترام به نیازهای فیزیولوژیکی آن نقش مهمی در تعادل کلی انسان دارد. سپس به جنبه روانی خودمراقبتی پرداخته شد که به توجه به افکار، احساسات و نگرش‌ها مربوط می‌شود. شرکت‌کنندگان یاد گرفتند که آگاهی از وضعیت درونی، پذیرش خود و مدیریت استرس از پایه‌های مهم این نوع مراقبت است و تمرین‌هایی برای آرام‌سازی ذهن مانند تنفس آگاهانه و نوشتن احساسات توصیه شد.
خودمراقبتی عاطفی به عنوان سومین نوع معرفی گردید و در این بخش با تأکید بر اهمیت شناسایی و ابراز احساسات، دختران تشویق شدند تا یاد بگیرند مرزهای عاطفی سالم برای خود تعریف کنند و در روابط انسانی از حق آرامش و احترام برخوردار باشند.
سپس خودمراقبتی معنوی مطرح شد که به ارتباط انسان با ارزش‌ها، باورها و اهداف زندگی اشاره دارد. گفته شد که معنویت الزاماً به دین محدود نمی‌شود بلکه می‌تواند در قالب تأمل، دعا، مدیتیشن یا هر فعالیتی که حس معنا و آرامش درونی ایجاد کند، نمود یابد.
در ادامه، موضوع خودمراقبتی اجتماعی مورد بحث قرار گرفت و اهمیت ارتباط مثبت با دیگران، حضور در جمع‌های حمایتی و انتخاب محیط‌های سالم برای رشد شخصی مورد تأکید قرار گرفت.
در بخش پایانی کارگاه، گام‌های برنامه‌ریزی برای خودمراقبتی آموزش داده شد. خانم کرد بیان کرد که خودمراقبتی نیازمند هدف‌گذاری آگاهانه است و باید با شناخت نیازهای واقعی آغاز شود. سپس تعیین اولویت‌ها، زمان‌بندی فعالیت‌ها، پایبندی به برنامه شخصی و بازبینی دوره‌ای عملکرد مورد تأکید قرار گرفت. شرکت‌کنندگان تمرین کردند تا برای خود برنامه‌ای کوتاه‌مدت طراحی کنند که شامل اقدام‌های ساده اما مستمر در زمینه مراقبت از جسم، ذهن و احساسات خود باشد.
در پایان، فضای کارگاه به گفت‌وگو و تبادل تجربه اختصاص یافت. هر یک از شرکت‌کنندگان برداشت خود را از مفهوم خودمراقبتی بیان کردند و تصمیم گرفتند مهارت‌هایی را که آموخته‌اند، در زندگی روزمره خود به کار ببرند. کارگاه با احساس همبستگی و انگیزه‌ای مشترک برای آغاز مسیر خودشناسی و مراقبت از خویش به پایان رسید.
