مرگ، واژه‌ای عمیق با معنایی دو بعدی‌ایست که هم می‌توان آن را آغاز حیاتی دیگر دانست و هم می‌توان آن را پایان زندگی دنیوی و غم و اندوه برای بازماندگان تعریف کرد؛ فرآیندی که از ابتدای خلقتِ انسان همراه وی بوده و همچنان ادامه دارد و قرار است سهم ما از زندگی فقط تجربه آه و فغان باشد. با کمال تأسف آسمان تیرهِ مرگ، رعد و برقی دیگر زد و این نوبت، فائزه‌ی دارالاکرامِ خاش را از میان ما به دیار ابدی برد.
فائزه دانش‌آموز پرتلاش، با انگیزه و سرشار از انرژی و امید به زندگی بود که پنج سال از عضویتش در خانه‌ی کرامت می‌گذشت. وی رویای معلم شدن داشت و برای رسیدن و تحقق این رویا با کوشش و جدیت فراوان درس می‌خواند تا بتواند در آینده با آموزش به کودکان و نوجوانانی که در معرض خطر ترک تحصیل هستند، کمک کرده و آنها را در چرخه آموزش نگه‌دارد، اما هیچ‌گاه رویای وی محقق نشد.
ضمن ابراز همدردیِ عمیق و نشستن در سوگِ هجرتِ کودک ۱۳ ساله‌ی خانه‌ی کرامت که در عالم خواب روحش پرواز کرد، این مصیبتِ عظیم را خدمت خانواده محترم فیروزی تسلیت عرض نموده و آرامش و مغفرت الهی برای روحِ وی طلب می‌کنیم.
