خانه‌ی کرامت با به جریان درآوردن پویشی نو به نامِ «نامه‌ای برای به مهربانی» شنونده‌ی حرف‌های تمام دانش‌آموزانِ بورسیه‌شده‌ی خود از خزر تا خلیج فارس و از خراسان تا سیستان و از آذربایجان تا خوزستان است. در این پویش دانش‌آموزان خانه‌ی کرامت بی‌دغدغه و بی‌واسطه حرفِ دلِ خود را بر زبان می‌آورند. آنها حرف‌هایشان را به صورت نامه یا دلنوشته می‌نویسند و یا با صدای خود ضبط می‌کنند.
خانه‌ی کرامت معتقد است حرفِ دلِ دانش‌آموزان سرمایه‌های آنهاست؛ سرمایه‌هایی ماورایی که شاید چون گوشی برای شنیدن نیافته‌اند بر زبان نیز جاری نشده‌اند؛ کلماتی که درونِ کودکان و نوجوانان را بیقرار کرده اما به بند کشیده شده چون مخاطبی نیافته است.
در این پویش خانه‌ی کرامت گوشی شنوا و مخاطبی امن خواهد بود و بدون اینکه هویت دانش‌آموز را فاش کند، امانتدارِ او می‌ماند و صرفا پیام‌رسانی خواهد بود که از هموطنانِ داخل و خارج دعوت می‌کند تا پای شنیدن یا خواندن داستانِ زندگی یک کودک ایرانی بنشینند و برای بودن و زیستنِ شگفت و زیبایِ او حرمت قائل شوند.
